Τρικαλινή Κερκίδα

Άλλη μία αγωνιστική πέρασε και άλλη μια ισοπαλία ήρθε....Έχει καταντήσει γραφικό. Οι ισοπαλίες διαδέχονται η μία την άλλη με τέτοια ακρίβεια που ξεπερνάνε ακόμα και την φύση. Ποια εναλλαγή των εποχών και ποια ημέρα και νύχτα, μία είναι η σταθερή και αδιασάλευτη αξία σε τούτο το μάταιο κόσμο... οι ισοπαλίες του Α.Ο.Τ. Και προς τι αυτή η φιλοσοφική παρατήρηση; Μα για την ισοπαλία του Α.Ο.Τ με την Επανομή. Σε αυτό το αδιάφορο ματς χωρίς ευκαιρίες και με τους οπαδούς να παίρνουν ένα μεσημεριανό υπνάκο στις κερκίδες, αν βέβαια δεν βρίζουν, ο Α.Ο.Τ γύρισε σελίδα και με χρυσά γράμματα ή μάλλον με αλεύρι, έγραψε ένα ακόμα κεφάλαιο στην ιστορία του καθώς είναι πιθανόν να αποφασίστηκε να εγκαταλειφθεί η επίπονη προσπάθεια για νίκες στα γήπεδα και να στραφεί η ομάδα στα αρτοσκευάσματα Ε δεν εξηγούνται αλλιώς τόσα κουλούρια! Και η επιχείρηση θα τα έχει όλα: παίχτες - που αντί για γκολ θα φουρνίζουν και θα ξεφουρνίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς- άξιο προπονητή που θα ασκεί και χρέη καθαρίστριας έτσι ώστε η ομάδα να γλιτώνει περιττά έξοδα αλλά και το βασικότερο η ποικιλία στα τρόφιμα καθώς έχει μία άξια διοίκηση με ιδιαίτερο ταλέντο στο να κάνει σαλάτες- ή μάλλον να τα κάνει σαλάτα- και φυσικά πρόσβασή σε τυροκομικά προϊόντα, προσφορά του κυρίου Πλεξίδα, που ως γνωστόν άλλωστε τραβιούνται με τα ψωμοιδή. Αυτό όμως είναι καλό για την πόλη μιας και θα γίνει πόλος έλξης για πεινασμένους τουρίστες -βλέπε οπαδούς Επανομής- με ψευδαισθήσεις πρωταθλητισμού που θα κατακλύσουν την πόλη για να γευτούν το γλυκό ψωμί της νίκης. Αλλά όμως ως γνωστόν, ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται... Εδώ που τα λέμε όμως έχω και εγώ μια λιγούρα και επειδή όλα αυτά τα ψωμιά μου άνοιξαν την όρεξη, πετάγομαι να τσιμπήσει κάτι και για τον Α.Ο.Τ ας περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού.....