Τρικαλινή Κερκίδα

Νισάφι πια! Όλα έχουν ένα όριο. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η υπομονή των οπαδών του Α.Ο.Τ έχει φτάσει σε αυτό το ριμαδιασμένο όριο και τείνει να το ξεπεράσει. Για άλλη μια φορά ο Α.Ο.Τ δεν κατόρθωσε να σκοράρει με αποτέλεσμα μία ακόμη λευκή ισοπαλία, αυτή τη φορά με τον Οδυσσέα Αναγέννησης Σερρών. Αμάν πια! Εκεί που βλέπαμε έναν Α.Ο.Τ φορμαρισμένο να γονατίζει ομάδα της Α' Εθνική με ευκολία και να δείχνει ένα πρόσωπο ομάδας που αξίζει την άνοδο στην Β' Εθνική, ξαφνικά όλη αυτή η εικόνα γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια των πεινασμένων για δόξα οπαδών που μαθαίνουν για άλλη μία ισοπαλία. Δεν αντέχετε άλλο αυτή η κατάσταση. Που πάμε με αυτά τα αποτελέσματα!?! Και εντάξει, άντε να πούμε "πάει πέρασε" και να το ξεχάσουμε, πώς θα μπορέσουμε όμως να ηρεμήσουμε όταν υπάρχουν άγνωστοι παράγοντες στην ομάδα που φέρνουν αυτά τα αποτελέσματα; Και ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες; Είναι το ότι δεν έχουν δέσει οι παίχτες; Είναι η ανικανότητα του προπονητή με τις γνώσεις στα οικοκυρικά; Είναι η έλλειψη ανθρώπου που θα μπορέσει να στείλει την μπάλα στα δίχτυα; Ή είναι η διοίκηση που ενώ αρνείται κατηγορηματικά ότι υπάρχει πρόβλημα όλα αρχίζουν να δείχνουν σε μια εσωτερική ασυνεννοησία; Η γνώμη μου, και η γνώμη μου καθώς και η γνώμη οποιουδήποτε άλλου θελήσει να πει κάτι εδώ θα γίνει σεβαστή και δεν θα διαγραφεί ως "παραπλανητικό σχόλιο που οδηγεί σε παρεξήγηση",είναι ότι όντος τη διοίκηση την έχει κόψει κρύος ίδρωτας για τα κακά αποτελέσματα για τα οποία και ευθύνεται λόγο κακών επιλογών, πάντα κατά τη γνώμη μου. Παρόλα αυτά όμως, και ανεξαρτήτως ευθυνών, κάτι πρέπει να γίνει γιατί η ίδια η ομάδα διώχνει τους οπαδούς της από κοντά της. Και όλα αυτά που λέω σε αυτή την ανάρτηση όποιος θέλει τα προσέχει και όποιος θέλει φεύγει. Στο κάτω κάτω, "Πουλάκι είμαι κι ας κελαιδώ... πουλάκι είμαι κι ας λέω", αλλά μη ξεχνάτε ότι τα πουλάκια συνήθως λεν αλήθειες.....